அந்திரே ருபெலோவ்

An artist never works under ideal conditions. If they existed, his work wouldn`t exist, for the artist doesn`t live in a vacuum. Some sort of pressure must exist. The artist exists because the world is not perfect. Art would be useless if the world were perfect...

எல்லோருக்கும் தெரிந்ததுதான் - உலகம் முழுவதுமே ரெண்டே ரெண்டு வகையான படங்கள் மட்டுமே உள்ளன. வணிக ரீதியானது.மற்றொன்று சினிமாவை கலையாக பாவித்து எடுக்கப்படுவது.இதில் ரெண்டாவது வகை படங்களின் டைரக்டர்களிடம் கேட்க கூடாத சில கேள்விகள் உள்ளன.ஒரு கவிஞரிடம் போய் நீங்க ஏன் கவிதை எழுதறீங்கனு கேட்பது எவ்வளோ அபத்தமோ அதுபோல டர்கோவ்ஸ்கி போன்ற ஆட்களிடம் நீங்க ஏன் சினிமா எடுக்குறீங்கனு கேட்பதும்...

                       அந்திரே ருபெலோவ் (15வது நூற்றாண்டு) என்பவர் ரஷ்யாவின் தலைசிறந்த ஓவியர்களில் ஒருவராக கருதப்படுபவர். Icons என்று அறியப்படும் ஏசு,மரியாள்,தேவதைகள் போன்றோர்களை வரைவதில் பெரும் புரட்சியை ஏற்படுத்தியவர். அதுவரை இருந்த ஓவியங்கள் அனைத்தும் காலண்டர் ஓவியங்களைப் போல் இருக்க..இவரே குறியீட்டுத்தன்மையை ஓவியங்களில் புகுத்தியுள்ளார். ஆனால் இந்த மாற்றத்தை அவரால் உடனடியாக செயல்படுத்த முடிந்ததா,அவரிருந்த உலகம் அவரையும் அவரின் ஓவியங்களையும் எவ்வாறு பாதித்தது என்பதே இந்தப் படத்தின் கதை..

                               படம் முன்னுரை - ஏழு பகுதிகள் - முடிவுரை என்ற அளவில் நகர்கிறது. உண்மையிலேயே நகர்கிறது. இதில் முன்னுரை படத்திற்கு துளியும் சம்பந்தமில்லாமல் ஒரு குறியீடாகவே சொல்லப்பட்டுள்ளதாக தெரிகிறது. 1400ஆம் ஆண்டில் ஒரு தேவாலயத்தில் இருந்த ருபெலோவ் + கிரில்+டானியேல் மூவரும்,பாதிரியார்கள் -வேலை தேடி அலைந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒவ்வொரு குணாம்சம். அங்கிருந்து தொடங்கும் ருபெலோவின் வாழ்கையை ஏழு பகுதிகளாக இப்படம் சித்தரிக்கிறது. தியோபோனஸ் என்ற அக்காலகட்டத்தின் மற்றொரு சிறந்த ஓவியர் ருபெலோவிற்கு அழைப்பு விடுக்க அது கிரில் & டானியேலிடம் பொறாமையை தூண்டி விடுகிறது. தியோபோனஸிடம் ருபெலோவ் பணியாற்றும் போது அவரின் கண்களின் வழியாகவே வெளியுலகத்தையும் ஓவியங்களையும் காண வேண்டிய கட்டாயத்திற்கு ருபெலோவ் ஆளாகிறான். ஓவியங்கள்-கடவுள்-மதம்-மக்கள் குறித்து ருபெலோவ் தியோபோனஸிடம் பலமுறை விவாதங்களில் ஈடுபடுகிறான். இந்த காலகட்டத்தில் ரஷ்யாவில் பெரும் குழப்பம் இருந்தது. மங்கோல்-துருக்கியர்கள் ஆக்கிரமிப்பு, சொந்த மன்னனின் கொடுங்கோள் ஆட்சி இதுபோக பெரும் வறட்சி என மிகுந்த கொந்தளிப்பான நேரம். துருக்கியர்கள் பெரும் படையுடன் ருபெலோவ் ஓவிய வேளையில் ஈடுபட்டிருக்கும் தேவாலயத்தின் மீது கொடும் தாக்குதல் நடத்துகின்றனர். மக்களையும் பாதிரிகளையும் ஏன் கால்நடைகளை கூட விட்டுவைக்காமல் வெறித்தனமானா தாக்குதல் தொடுக்கின்றனர். இதைக் கண்ட அதிர்ச்சியில் ருபெலோவ் ஓவியம் வரைவதை விட்டுவிடுவதோடு மட்டுமல்லாமல் ஆழ்ந்த மௌனத்திற்கு செல்கிறார்.1408 - 1424 வரை யாருடனும் ஒருவார்த்தை கூட பேசாமல் ஓவியமும் வரையாமல் காலத்தை கழிக்கிறார். அவர் மீது பொறாமை கொண்டு மடாலயத்தை விட்டு ஓடிய கிரில் திரும்ப வந்து அவரிடம் மன்னிப்பு கேட்டு மீண்டும் வரைய நிர்பந்திக்கும் பொழுது கூட பேசாமல் இருக்கும் ருபெலோவ் கடைசியாக ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் வாய் திறக்கிறார். "We will go to the Trinity monastery together. You’ll cast bells. I’ll paint icons". யாரிடம் இதைக் கூறுகிறார்? 16 ஆண்டுகால மௌனத்தை கலைக்கும் அளவிற்கு அவர் மனதில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது யார்..எது என்பதே கடைசி பகுதியின் கதை..முடிவுரையாக அதுகாறும் கருப்பு-வெள்ளையில் காண்பிக்கப்பட்ᮟ படம்,சட்டென வண்ணங்களின் ஊடே ருபெலோவின் ஓவியங்களை பகுதிகளாக காண்பிப்பதுடன் முடிவடைகிறது..

                                                 இந்தப்  படத்தை பற்றி நான் உலகின் சிறந்த ஒளிப்பதிவுகளில் ஒன்று என்ற வரையில் தெரிந்து வைத்திருந்தேன். அது முற்றிலும் உண்மை. ஆரம்பத்தில் வரும் பலூனின் பறக்கும் காட்சிகளாகட்டும், ஓடும் சுனைநீரில் கலக்கும் வண்ணங்களின் கலவையாகட்டும்,கொடுமையான தாக்குதல் காட்சிகளாகட்டும், பரந்து விரிந்த ரஷ்யாவின் நிலப்பரப்பாகட்டும் ஒவ்வொன்றும் நாம் பார்வையாளர்கள் என்பதை மறக்கச் செய்து ஒரு கதாபாத்திரமாகவே நம்மை மாற்றி விடுகிறது. இதற்கு close-up காட்சிகள் மிகக்குறைவாகவே இருப்பதும் ஒரு காரணமாக இருக்கலாம். மேலும் ஒருமுறை கூட ருபெலோவ் வரைந்த ஓவியங்களின் முழு பரிமாணத்தையும் டர்கோவ்ஸ்கி காண்பிக்கவேயில்லை. அதுவே ஓவியங்கள் குறித்து ஒரு புதிர்த்தன்மையை அதிகப்படுத்துவதாக எனக்குத் தோன்றுகிறது.

                                   இந்தப் படத்தை தர்கோவ்ஸ்கி 1966ல் எடுத்து விட்டிருந்தாலும் கூட 1971ல் தான் ரஷ்யாவில் வெளியீட முடிந்துள்ளது. படத்தில் மதங்கள் குறித்தும்,ரஷ்யாவின் ஆட்சியமைப்பை குறித்தும் சர்ச்சைக்கிடமான கருத்துக்கள் இருக்கிறது என்று ரஷ்ய அரசாங்கம் நினைத்ததால் இந்த நிலைமை. இந்த படம் கூற வரும் கருத்தும் அதுவே.சுதந்திரம் இல்லாத,கட்டுப்பாடுகள் நிறைந்த,மனிதத்தன்மையற்ற கலைகள் குறித்து கருத்துக்களே இப்படம்.

                                  
படம் முழுவதும் பல வித குறியீடுகள்..குதிரை,நீர்,ஒற்றை மரம் ஏன் ஓவியங்களில் கூட விரவிக்கிடக்கிறது குறியீடு. தத்துவம்-வாழ்வியல் போன்றவைகளில் ஈடுபாடு இருப்பவர்கள், சினிமாவும் கலையின் நீட்சியே என்று நம்பும் அனைவரும் கண்டிப்பாக பார்க்க வேண்டிய திரைப்படம். பார்க்கும் ஒவ்வொருத்தரிடமும் ஒவ்வொரு தாக்கத்தை கண்டிப்பாக ஏற்படுத்தும்.சில பேருக்கு மொன்னைத்தனமாக தோன்றும்,சிலருக்கு படைப்பின் உச்சமாக தோன்றும்,சிலருக்கு தத்துவத்தின் கலவையாக தோன்றும்.பார்த்துவிட்டு சொல்லுங்கள். என்னளவில் நான் உணர்ந்தவைகள் 10% கூடயிருக்காது. அதேபோல் சொல்லாமல் விட்டவைகளும் ஏராளம். ஆனால் இந்தப் படம் என்னுள் படுஆழமான தாக்கங்களை உண்டு பண்ணியிருக்கிறது.சரியாக அதனை வெளிப்படுத்தும் பக்குவம் கைகூடவில்லை என்று நினைக்கிறன்.நிச்சயமாக ஒருநாள் மீண்டும் இந்த படத்தைப் பற்றி ஒரு பதிவு எழுத விருப்பம். பார்ப்போம்.

பி.கு:

• இந்தப் படத்தை நான் மதுரை புத்தகக் கண்காட்சியில் பாஸ்கரன் அவர்களின் கடையில் வாங்கியது. Director notes-views உட்பட பல விஷயங்கள் அந்த டிவிடியில் இருந்தது பல விதங்களில் உதவியது.

• ருபெலோவ் குறித்தும் அவரது சில புகழ் பெற்ற ஓவியங்கள் குறித்தும் தெரிந்து கொள்ள விரும்புவர்கள் இங்கே கிளிக்கவும்.